ผมอายุสิบห้าปีและชีวิตของฉันถูกหันด้านในออก. ชื่อและลักษณะของฉันไม่เคยเปลี่ยน, แต่ทุกอย่างอื่นเกี่ยวกับฉันได้. ฉันเป็นคนที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกว่าที่ฉันเคยเป็นปีหรือสองปีก่อน. ผมไม่ได้หมายเช่นเมื่อมีคนไปเรียนที่วิทยาลัยและสร้างตัวเองด้วยชื่อเล่นใหม่และบุคลิก; ผมหมายถึงบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญได้ไปในภายในของฉัน. ผมได้กลายเป็นคริสเตียน. ผมรู้สึกใหม่. ผมรู้สึกว่ายังมีชีวิตอยู่.
ผมรู้สึกดีมากที่ฉันมีที่จะประกาศให้ทุกคนที่จะฟัง, โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อนสนิทและครอบครัวของฉัน. ทุกคนตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงแตกต่างกันไปในตัวผมบางด้วยความสุข, คนอื่น ๆ ที่มีความต้านทาน แต่การสนทนาได้เสมอยืนออกมาให้ฉัน.
ผมได้พูดคุยกับคนที่มีอายุมากกว่าผู้ที่ผมเคารพนับถืออย่างมาก, ตื่นเต้นที่จะอธิบายแผนการเล่นของฉันสำหรับความเคารพพระเจ้าด้วยวิถีการดำเนินชีวิตของฉัน, โดยเฉพาะความบริสุทธิ์ทางเพศของฉัน. ฉันพยายามที่จะสงบเกี่ยวกับเรื่องนี้, แต่มันก็ยากเสมอที่จะถือความตื่นเต้นของฉันใน. ในฐานะที่เป็นคำกระโจนจากลิ้นของข้าพเจ้าที่ก้าวที่ผิดธรรมชาติ, ผมมีความรู้สึกว่าเขาไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นเท่าที่ฉันเป็น. เขาพยายามที่จะฟังอย่างเงียบ ๆ, แต่การแสดงออกทางสีหน้าของเขาก่อนที่จะตอบสนองปากของเขามีโอกาส. ดูเหมือนว่าเขาครึ่งหนึ่งขบขันและความกังวลลงครึ่งหนึ่ง.
เขาให้ฉันดูสับสนและถามอย่างใจเย็น, "ทำไมคุณถึงการใช้ชีวิตอย่างจริงจัง, หนุ่มน้อย? ทำไมคุณกำลังพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะทำทุกอย่างถูกต้อง? เยาวชนเป็นเวลาที่คุณระเบียบขึ้นมาก, และก็ไม่เป็นไร. เพียงแค่สนุกกับตัวเอง, เรียนรู้จากความผิดพลาดเหล่านั้น, และได้รับร้ายแรงเมื่อคุณได้รับเก่า. "
ผมตะลึง. บางคนอาจจะได้นำคำแนะนำที่เป็นอิสระและมีความซื่อสัตย์, แต่ที่ไม่ว่ารู้สึกอย่างไรกับผม. มันให้ความรู้สึกฝืนและทำให้เข้าใจผิด. ผมรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นเรื่องที่ผิด, แต่ผมเป็นคริสเตียนใหม่และฉันไม่มากใส่ลงในคำพูด.
ฉันสะท้อนให้เห็นถึงประสบการณ์ที่เป็นเวลานาน, แต่แทนที่จะหน่วงไฟของฉัน, ฉันคิดว่ามันเปิดขึ้นความร้อน. ฉันไม่ได้รู้มากในเวลานั้น, แต่ผมรู้ว่าผมไม่ได้เป็นเพียงแค่นั่งรอบและรอ. ฉันจะต้องได้รับการขึ้นและมีชีวิตอยู่.
LOGIC ความผิดพลาดของเรา
ตื่นขึ้นมาเป็นส่วนหนึ่งที่ชื่นชอบน้อยที่สุดของทุกวัน. มันไม่ใช่ว่าผมไม่ได้ชื่นชมวันใหม่กับโอกาสใหม่ ๆ, แต่ได้รับออกจากเตียงก็ไม่เคยดูเหมือนว่าน่าสนใจ. เคย. เมื่อถึงสิบเอ็ดในเวลากลางคืน, ได้รับในเตียงเป็นเพียงส่วนหนึ่งสามัญของวันของฉัน. แต่เมื่อมันเป็นเจ็ดโมงเช้า, ที่นอนอยู่บนเตียงเป็นเหมือนการจับสลาก.
ถ้าคุณดูที่ iPhone ของฉัน, คุณจะเห็นว่า, เศร้า, ฉันมีประมาณสิบหกปลุกที่ตั้งไว้ในการเพิ่มขึ้นสิบห้านาทีเริ่มต้นเพียงก่อน 7:00 การพบปะดังกล่าว. ทำไม? เพราะมีสวยมากไม่มีโอกาสฉันจะได้รับขึ้นหลังจากปลุกที่สิบสาม. บรรดาสามตัวเลขสิบสี่, สิบห้า, และสิบหกเป็นโอกาสเดียวของฉันจริงมีวัน.
บางครั้งผมคิดว่าผมสามารถโน้มน้าวตัวเองของสิ่งที่อยู่ในบรรดานาทีแรกของการง่วงนอนทุกวัน. นี่เป็นครั้งที่เลวร้ายที่สุดในช่วงปีที่วิทยาลัยของฉัน, เมื่อปีนออกจากเตียงในตอนเช้ารู้สึกเหมือนปีนภูเขาเอเวอร์เรโดยไม่ต้องขาใด ๆ. ฉันจะบอกตัวเองทุกชนิดของการโกหก, ชอบ, "ใช่, คุณควรจะไปเรียน, แต่มันจะเป็นเรื่องจริง?"หรือ" ฉันรู้ว่าคุณได้รับในช่วงปลายทุกวันเป็นเวลาสามสัปดาห์ที่ผ่านมา, แต่สิ่งที่เป็นวันอื่น?"หรือ" บางทีเพื่อนของฉันจะใช้เวลาทดสอบสำหรับฉัน. มันคุ้มค่าความเสี่ยง. "Sad, ฉันรู้ว่า. นั่นคือสิ่งที่ผมเรียกว่า 7:00 การพบปะดังกล่าว. ตรรกะ.
โกหกฉันบอกกับตัวเองได้ว่าอยู่ในเตียงจะดีสำหรับฉัน. อย่างใดเป็นพิเศษห้านาทีหรือชั่วโมงพิเศษจะปรับปรุงชีวิตของฉัน. เมื่อฉันตื่นดูเหมือนว่าโง่, แต่ในช่วงเวลาที่แรกของแต่ละวันดูเหมือนว่าตรรกะอย่างสมบูรณ์แบบ.
คุณสามารถจินตนาการสิ่งที่โลกจะเป็นเช่นถ้าไม่มีใครลุกขึ้นจนกว่าพวกเขาจะรู้สึกเหมือนมัน? ธุรกิจจะพับ, โรงเรียนจะต้องทนทุกข์ทรมาน, รัฐบาลจะยิ่งวุ่นวายมากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่แล้ว. ไม่มีใครจะมีเวลาพอที่จะทำหน้าที่ของเขาได้ดี; ตามเวลาที่ทุกคนตื่นขึ้นมา, ครึ่งวันจะหายไป. ความจริงคือ, ไม่ว่าสิ่งที่เวลาคุณตัดสินใจที่จะเพิ่มขึ้นจากการนอนหลับของคุณ, คุณมีเพียงยี่สิบสี่ชั่วโมงในการทำงานกับ. กดปุ่มเลื่อนไม่จริงคุณซื้อเวลาพิเศษใด ๆ. การทำงานของคุณก็จะไม่ได้รับการกระทำ.
น่าเสียดาย, พวกเราหลายคนได้รับการยอมรับ 7:00 การพบปะดังกล่าว. ตรรกะเป็นวิถีชีวิต. บางครั้งเราเรียกมันว่าการผัดวันประกันพรุ่ง. เราไม่รู้สึกอยากทำอะไรบางอย่างในขณะนี้, ดังนั้นเราจึงตัดสินใจที่จะนำมันออกจนกระทั่งต่อมา. บางครั้งเราทำกับสิ่งเล็ก ๆ, เหมือนการออกจากถังขยะ, การศึกษาสำหรับการทดสอบ, ตอบงานอีเมล, หรือกลับโทรศัพท์ของแม่.
แต่ผัดวันประกันพรุ่งไม่จริงแก้อะไร, ดังนั้นจึงเป็นความคิดที่ดีที่จะชะลอการงานประจำวันจนนาทีสุดท้าย. มันเป็นความคิดที่เลวร้ายยิ่งที่จะชะลอการชีวิตของตัวเอง.
คุณคาดหวังอะไร?
ขอให้เป็นคนซื่อสัตย์. วัฒนธรรมของเรามักจะไม่คาดหวังมากจากคนจนกว่าพวกเขาจะเก่า. (ฉันจะหลีกเลี่ยงการกระทำผิดทุกคนและให้คุณกำหนดเก่า) ตามที่หลาย ๆ, เยาวชนไม่ได้เป็นเวลาสำหรับความรับผิดชอบที่ดีหรือความคาดหวัง. พวกเขากล่าวว่า, "คุณจะแบกภาระของความรับผิดชอบสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของคุณ, เพื่อให้เพลิดเพลินเยาวชนของคุณในขณะที่คุณสามารถ!"คนดูเหมือนจะคาดหวังว่าเราจะใช้เวลาทั้งหมดของชีวิตเบา ๆ จนกว่าจะถึงที่มีมนต์ขลัง, อายุโดยพลการของความรับผิดชอบ. มันเป็นสิบแปด? มันเป็นยี่สิบเอ็ด? มันเป็นสามสิบ? เดาของคุณดีเท่าฉัน.
ฉันมีการสนทนากับบริกรในฟินิกซ์คืนหนึ่งไม่นานมานี้. เขาไม่ได้มากน้อยกว่าฉัน, อาจจะอยู่ในวัยยี่สิบต้น ๆ ของเขา. เขาเป็นมิตรจริงๆจากช่วงเวลาที่ผมนั่งลง, และเราลงเอยด้วยการสนทนาที่ดี. ฉันถามเขาว่าทุกคำถามที่เล็กพูดคุยปกติ: คุณมาจากไหน? นานแค่ไหนที่มีคุณทำงานที่นี่? คุณจะถ่มน้ำลายใส่อาหารของฉัน?
ในฐานะที่เขาตอบคำถามของฉัน, มันเป็นที่ชัดเจนว่าเขาต้องการซื้อเป็น 7:00 การพบปะดังกล่าว. ตรรกะ. เขาบอกผมว่าเขายังมีชีวิตอยู่เพียงในฟินิกซ์ไม่กี่เดือน. ก่อนหน้านั้นเขาอยู่ในเนวาดา, ก่อนที่แคลิฟอร์เนีย, และก่อนหน้านั้นเขาอาศัยอยู่บนชายฝั่งตะวันออก. ณ จุดนี้ผมเริ่มถามตัวเองว่าฉันจะอธิบายให้เขาเป็นศิลปินที่ตำรวจร่าง, เพียงในกรณีที่เขาเป็นผู้ลี้ภัยบางจัดเรียง.
แต่เมื่อผมถามเขาว่าทำไมเขาย้ายไปรอบ ๆ มาก, นี่คือสิ่งที่เขาบอก: "เพียงเพราะว่า. ฉันไม่ต้องการที่จะอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งและใช้เวลาในพวงของความรับผิดชอบ. ฉันเด็ก, ชาย. ก็ถึงเวลาที่ฉันจะเป็นเพียงแค่การสำรวจ, ไม่ได้จมอยู่กับพวงของการผูกพัน. ใครจะรู้, บางทีฉันอาจจะพบว่าตัวเอง. "
ฉันเสียใจ แต่ไม่ประหลาดใจโดยการตอบสนองของเขา. แน่นอนมีอะไรผิดปกติกับการเคลื่อนย้ายมากหรือค้นพบตัวเองเป็น, แต่จะมีฤดูกาลที่อยู่ในวัยยี่สิบต้นหรือแม้กระทั่งของเราของเราวัยรุ่นเมื่อชีวิตไม่ได้เรื่องจริงๆ? เราควรจะกดปิดที่ความเชื่อมั่นทั้งหมด, ภาระผูกพัน, และความรุนแรงจนกระทั่งต่อมา?
คุณสามารถไว้วางใจได้?
ผมได้ยินเพลงในวันอื่น ๆ ที่จับมุมมองนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ. บทกวีไป, "มีความสุข, ฟรี, สับสน, และโดดเดี่ยวในเวลาเดียวกัน. "
ฉันรู้ว่าการที่ Taylor Swift ยังไม่ได้เป็นไปด้วยดีสำหรับคนในอดีตที่ผ่านมา (ผมไม่จำเป็นต้องเตือนคุณเกี่ยวกับเวสท์?). แต่ฉันยินดีที่จะรับความเสี่ยงและตรวจสอบสิ่งที่เธอกล่าวว่าในเพลงของเธอ " 22. " ฉันรู้ว่ามันเป็นเพียงแค่เพลงสนุก, ดังนั้นผมจึงไม่ต้องการที่จะ overanalyze มัน. ฉันคิดว่าเธอได้จับประสบความสำเร็จในความรู้สึกของผู้ฟังของเธอและจิตวิญญาณของอายุที่. แต่มุมมองที่ไม่ถูกต้องทั้งหมด.
มันหมายความว่าอะไร, ขณะที่เธอกล่าวว่าในเพลง, ที่จะ "รู้สึกยี่สิบสอง"? เพลงพระราชนิพนธ์ชนิดของห่วง, เบา, และวัยผู้ใหญ่ตอนต้นเรื่องง่ายที่เราหลายคนฝันถึง. น่าเสียดาย, มันแสดงให้เห็นว่ามีความสุขและเสรีภาพนี้จะพบได้ในความสับสน, ท่องเที่ยวบางครั้งความสุข. มีทิศทางไม่ได้, ความสนุกที่ไม่มีความรับผิดชอบเพียงแค่วุ่นวาย. มันเป็นเรื่องที่ 7:00 การพบปะดังกล่าว. ตรรกะอีกครั้ง. ที่มีเวลาสำหรับชีวิตเมื่อคุณรู้สึกว่ายี่สิบสอง? สวิฟท์ก็ไม่ได้ทำให้มุมมองนี้ขึ้น; เราได้รับการขายตรรกะนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก. แต่มันก็สามารถเชื่อถือได้?
หรือไม่นี้ 7:00 การพบปะดังกล่าว. ตรรกะเป็นที่น่าเชื่อถือขึ้นอยู่กับว่าคุณเป็นใครและสิ่งที่คุณสร้างขึ้นสำหรับ. หากคุณถูกสร้างขึ้นเฉพาะสำหรับความพอใจในตนเองและความเพลิดเพลิน, แล้ววางปิดชีวิตจริงจนกระทั่งต่อมาอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด. หากคุณเป็นอะไรมากไปกว่าคนอื่นมองออกไปสำหรับตัวคุณเอง, แล้วตรรกะที่บริกรหนุ่มสาวอาจจะดูเหมือนเสียงสวย. คุณสามารถรอจนกระทั่งต่อมาที่จะตื่นขึ้นถ้าคุณต้องการ. แต่ถ้าคุณได้รับการสร้างขึ้นสำหรับบางสิ่งบางอย่างมากขึ้น?
*นี่คือข้อความที่ตัดตอนมาจากบทแรกของหนังสือเล่มใหม่ของการเดินทาง, ลุกขึ้น. อย่าลืม, เมื่อคุณสั่งซื้อล่วงหน้าเพิ่มขึ้น มกราคม 26, คุณจะได้รับพวงของของขวัญฟรี, รวมถึงโบนัสแทร็คที่ไม่ได้ทำให้มันอยู่ในอัลบั้ม. นี่คือรายละเอียดทั้งหมดเพื่อแลกของขวัญของคุณ: http://risebook.tv/preorder
ขอบคุณมาก woow นายทริปลีสำหรับการนี้… ฉันได้มีมตินี้ 2015 ว่าทุกคืนผมจะตื่นขึ้นมาใน 3 และเป็นความจริงที่ฉันมักจะตื่นขึ้นมา แต่ผมไม่แน่ใจว่าผมอธิษฐานฉันมักจะปลอบใจตัวเองด้วยการบอกว่าปียังหนุ่มผมหมายถึงคนยังคงส่งความสุขสวัสดีปีใหม่แล้วฉันคิดว่าฉันเป็นเพียงแค่ 20 ให้ฉันรอเมื่อน 30 และมีครอบครัว, เด็ก, งานและสามีแล้วฉันจะมีจำนวนมากเพื่ออธิษฐานขอให้… แต่ขอบคุณสำหรับชิ้นนี้วิธีการที่ฉันหวังว่าฉันจะได้รับหนังสือทั้งเกินไปเสียงข้อมูลมาก. .. อยู่ดีพระเจ้าอวยพรคุณ !! :-)
นี้เป็นอย่างที่ผม RIGHT NOW! เศร้า, แต่ไม่จำเป็นต้องซ่อน. ฉันเป็นแม่เดียว, นักศึกษาเต็มเวลา, เป็นเจ้าของธุรกิจขนาดเล็ก, ปัจจุบันเป็นผู้นำเจ้าหน้าที่คริสตจักรที่เราปลูกในเดือนกันยายน 2014 (พนักงานที่ค้างชำระ), และงาน part time ที่บ้านปลอดภัยสำหรับเด็กสาววัยรุ่นที่เป็นเหยื่อของการค้าทางเพศและใช่แม้กระทั่งหลังจากที่ได้อ่านสิ่งที่ฉันทำผมแน่ใจว่าคุณกำลังหมดแล้ว! ผมกล้าตัวเองทุกคืนก่อนนอนจะตื่นขึ้นมาอย่างน้อย 5:00 การพบปะดังกล่าว. และการตั้งค่าการเตือนภัยทั้งหมดของฉัน ..(ใช่ทั้งหมดที่ผมหมายถึงห้าบนโทรศัพท์ของฉันแล้วหนึ่งที่มีการเชื่อมต่อที่)เสมอ 5:45, 6:00, 6:15, 6:30, และ 6:45…สิ่งที่คุณคิดว่าเวลาที่ฉันตื่นขึ้นมาในวันนี้?!? 7:00!!! ใช่, ฉันรู้ว่าฉันขี้เกียจ… แต่จริงๆผมเหนื่อย…อาจจะมากเกินไปในจานของฉัน, ดังนั้นฉันจะไปตัดบางสิ่งบางอย่างลงในขณะนี้, แต่ในท้ายที่สุดการโพสต์ของคุณเป็นจริงดังนั้น. ฉันจะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในทุกสิ่งที่ฉันมีส่วนร่วมใน, ที่สำคัญที่สุดคือฉันจะให้เวลามากขึ้นกับพระเจ้า. วิธีโง่จริงๆก็คือการเสียเวลาอันมีค่าดังกล่าว. ในฐานะที่เป็น 25 ปี( ฉัน 25) หรือแม้กระทั่งการเป็น 30 หรือ 40 ปีเก่าที่เราควรจะมีชีวิตอยู่ในชีวิตประจำวันโดยมีวัตถุประสงค์เพราะเรามีหนึ่ง, จะมีชีวิตอยู่ทุกวันไม่สูญเปล่าและการแบ่งปันพระวจนะของพระองค์และโอบกอดช่วงเวลาที่เป็นไปได้ที่จะเติบโตในทุกพระองค์ตลอดชีวิตของเราทุกวัน. ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันและมองไปข้างหน้าเพื่อคอนเสิร์ตในออร์แลนโด!!!
โพสต์นี้มาในเวลาที่สมบูรณ์, ความละเอียดปีใหม่ของฉันจะเป็นระเบียบวินัยมากขึ้น, มากขึ้นโดยเฉพาะที่จะตื่นขึ้นในช่วงต้นและจะอยู่ในคำพูดทุกวันเพื่อให้ชีวิตของฉันจะเปลี่ยนอย่างต่อเนื่องโดยมัน. ขอขอบคุณสำหรับการให้กำลังใจ!
พระเจ้าเป็นสิ่งที่ดี. ในสัปดาห์ที่ผ่านมาก่อนที่โรงเรียนเริ่มกลับมาสำหรับฉัน 5 ปีลูกชายวัยและเขากลับบ้านจากการได้อยู่กับแม่ของเขาสำหรับวันหยุด (แม้ในช่วงฤดูร้อน) ทุกเช้าผมจะตื่นขึ้นมาใน 20 นาที,’ หรือสิ่งที่เป็นข้อแก้ตัวที่อาจจะและกดปุ่มเลื่อน. ผู้ชายก่อนที่ผมจะลุกขึ้นสำหรับการทำงานของฉันได้วางแผนไว้แล้วตลอดทั้งวันของฉันออกมาและเชื่อว่าตัวเองว่าทำไมการนอนหลับพิเศษนี้จะช่วย แต่ทุกครั้งเดียวมันจะทำร้ายฉันจะอยู่ในเตียงมากกว่าความช่วยเหลือ. จำนวนมากได้เกิดขึ้นใน 2014 และผมตีหินด้านล่างที่ไม่ดี! ฉันแค่รู้สึกขอบคุณพระเจ้าได้แสดงให้ฉันเมตตาและพระคุณของพระองค์ที่จะสร้างชีวิตของฉันและเริ่มต้นและพบจุดประสงค์ที่เขามีสำหรับฉันในโลกนี้เพราะผมไม่สมควรได้รับมัน. เป็นมากขึ้นและสอดคล้องกันมากขึ้นในการอ่านคำและความเข้าใจในองค์พระผู้ช่วยให้รอดพระเยซูคือคำนั่งเล่นมันบอกเราว่าขี้เกียจ, นอน, ฯลฯ. ทั้งหมดจะนำไปสู่การแก้ไขปัญหาความยากจน, โชคร้าย, และแม้กระทั่งความตาย. จำนวนมากของความบาปมี plagued ชีวิตของฉันและขี้เกียจ, รับว่าการนอนหลับเพิ่มเล็กน้อยได้จัดให้ผมกลับมาจากชีวิตที่พระเจ้ามีสำหรับฉัน. ปัจจุบันผมตื่นขึ้นมา 20 หรือ 30 นาทีก่อนที่จะปลุกฉันและได้ยินเสียงที่บอกฉัน ‘ได้รับการขึ้นเริ่มต้น’, หรือแม้กระทั่งในที่ทำงาน ‘ไม่ได้ใส่ออกนี้ทำตอนนี้, ใส่ความพยายามมากขึ้นในสิ่งที่คุณทำคุณสามารถทำได้ดี’ ผมได้ต่อสู้พระเจ้าสำหรับยาวเกินไปและฉันเห็นทำสิ่งที่ทางของฉันจะไปทำให้ฉันอยู่ในหลุมฝังศพในช่วงต้น. ฉันยังคงไม่ได้อยู่ที่ผมอยากจะเป็น แต่ได้เรียนรู้ที่จะให้ในจิตวิญญาณและเพียงแค่ฟังไม่ว่าสิ่งที่ฉันกำลังถูกนำไปทำ แต่ฉันเป็นมนุษย์และฉันมีการกระตุ้นให้กลับไปที่วิธีการของฉัน. ฉันกลัวของการให้พระเจ้าลง, ฉันไม่คิดว่าฉันสามารถตอบสนองวัตถุประสงค์ของเขาสำหรับการสร้างของฉัน, แท้จริงแล้วที่ฉันทำดีกว่าวันนี้หรือในขณะนี้, แต่ฉันสามารถจะสอดคล้องกันในชีวิตประจำวันทุกวันพระเจ้าเต็มใจและทำในส่วนของผมเป็นคริสเตียน. มันน่าตื่นเต้นที่จะอ่านและเรียนรู้ แต่สำหรับฉันมันได้รับความน่ากลัวที่จะคิดว่าฉันสามารถทำในสิ่งที่พระเจ้าต้องการอย่างต่อเนื่องและผมกลับไปผมจะได้รับกับยาพระเจ้าในวันพรุ่งนี้เพราะผม messed ขึ้นในวันนี้. เพื่อนของฉันคนผลักดันให้ฉันเป็นเวลานานแล้วที่จะเปลี่ยนสิ่งที่ผมฟังและผมสัญญาว่าผมเพิ่งเริ่มฟังคุณเดินทางสำหรับสัปดาห์นี้และคุณได้รับแล้วมีอิทธิพลต่อคนในชีวิตของฉัน. ฉันขอขอบคุณและขอโทษสำหรับการโพสต์นานแค่ต้องบอกยาขอขอบคุณสำหรับการฟังเพลงของคุณและข้อความที่ตัดตอนมาข้างต้นนั้นทั้งหมดเพิ่มคำให้การของฉันว่าพระเจ้าเป็นจริงและแม้ว่าฉันรู้สึกเหงาเป็นพ่อคนเดียวที่นี่ในรัฐใหญ่ของจอร์เจีย ผู้คนจำนวนมาก, พระเจ้าจะทำงานผ่านคนอื่น ๆ ว่าพวกเขากำลังแขนเข้าถึงหรือคุณไม่เคยพบ em คัดท้ายผมในทิศทางที่ถูกต้อง.
ศิลปินที่มีพรสวรรค์ของคุณพี่ชายของฉันฉันมองขึ้นอยู่กับคุณ I'm25 ไปได้ 26 นี้อาจดังนั้นฉันหวังว่าฉันพระเจ้าทรงใช้ในทางที่ยิ่งใหญ่เพื่อความรุ่งเรืองและความร่ำรวยของเขาบวกฉันต้องการจะทำสิ่งที่คุณและศิลปินอื่น ๆ ทำประกาศข่าวประเสริฐในทางที่มันไม่ได้เสียงศาสนาและเพื่อให้คนหันไปรอบ ๆ และเดินออกไป แต่สามารถต่ออายุและเปลี่ยนและเปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้นเพราะเห็นว่าเสียงภายในที่พูดอยู่ภายในตัวเราบอกคนที่ออกมี, มีผู้ที่ชอบเราที่กำลังมองหาของวัตถุประสงค์ของเราในสิ่งที่พระเจ้าต้องการและความต้องการจากเรา. ขอขอบคุณสำหรับการทำหนังสือเล่มนี้ไม่สามารถรอที่จะได้รับมันฉันเริ่มที่จะชอบมันแล้ว!
“ถ้าคุณดูที่ iPhone ของฉัน, คุณจะเห็นว่า, เศร้า, ฉันมีประมาณสิบหกปลุกที่ตั้งไว้ในการเพิ่มขึ้นสิบห้านาทีเริ่มต้นเพียงก่อน 7:00 การพบปะดังกล่าว. ทำไม? เพราะมีสวยมากไม่มีโอกาสฉันจะได้รับขึ้นหลังจากปลุกที่สิบสาม. บรรดาสามตัวเลขสิบสี่, สิบห้า, และสิบหกเป็นโอกาสเดียวของฉันจริงมีวัน”
ฮ่าฮ่า. ดังนั้นความจริง. ผมมีปัญหาเดียวกัน. สิ่งที่ดี. ฉันกำลังมองไปข้างหน้าเพื่ออ่านหนังสือ!
ได้รับการสนับสนุน. ฉันกดปุ่มเลื่อนอาจหลายครั้งเกินไป. ฉันต้องการที่จะมีชีวิตที่ชี้ไปยังพระเจ้าที่ดี. ฉันต้องการที่จะอธิษฐานและได้รับแผนเร็ว ๆ นี้. ขอขอบคุณ, TL.
น่ากลัว! การฟัง & เห็นพ้อง & ที่หัวเราะ. ขอขอบคุณ!
ฉันต้องการหนังสือเล่มนี้. มันสำหรับฉัน 18 ปีแร็ปเปอร์คริสเตียนเก่าจากมาซิโดเนีย.
เป็นเช่นนี้จริงและลึกซึ้ง. ได้รับการดิ้นรนกับ 7:00 ตรรกะการพบปะดังกล่าวโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่เริ่มต้นของมหาวิทยาลัยที่มันได้กลายเป็นยิ่งยากที่จะตื่นขึ้นมาในเวลา.
คำเบิกความของคุณชนิดของการทำให้ผมนึกถึงตัวเองเมื่อฉันยังเด็ก! มีความสุขจริงๆมุมมองของคุณเกี่ยวกับชีวิต!!!
ฉันไม่ได้ล้อเล่น, ฉันต้องการที่จะอ่านหนังสือเล่มนี้จึงไม่ดีในขณะนี้. ฉันได้รับพร้อมที่จะไปประเทศที่แตกต่างกันสำหรับปีที่จะทำภารกิจและบอกคนที่เกี่ยวกับพระเยซู, แต่วันที่นำไปทิ้งฉัน (ซึ่งขณะนี้เท่านั้น 9,) ได้รับเต็มรูปแบบของฉันใน 7:00นลอจิก. สิ่งที่เป็น, แม้, ที่ทุกเช้าเมื่อฉันไม่ตื่นขึ้นมาและผมจบลงนอนอย่างสิ้นเชิงสายเกินไป, ผมเสียใจมากที่ตัวเอง! ฉันรู้ว่าฉันมีนี้ 7:00นลอจิก, แต่ฉันไม่โอเคกับมัน. ผมก็ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรที่จะเปลี่ยนมัน. ดูเหมือนว่าแม้ในขณะที่ผมพยายาม, ฉันยังคงล้มเหลว. ขอบคุณสำหรับการเขียนนี้, การเดินทาง. ฉันกำลังท้าทาย.
ว้าว, ฉันรักมากขนาดนี้ซู. หวังว่าฉันจะได้รับหนังสือ.
พระเจ้าสรรเสริญ! ไม่สามารถรอที่จะอ่านหนังสือเล่มใหม่ของคุณ… ฉันเพิ่งมีการปลูกถ่ายหัวใจ 9/29/14, และผมขอบคุณพระเจ้าในชีวิตประจำวันสำหรับพระพรของพระองค์, จุดของฉัน, เหมือนหนังสือเล่มสุดท้ายของคุณ “ชีวิตที่ดี” เรามักจะใส่หรือความศรัทธาและความเชื่อมั่นในสิ่งที่ผิด. พระเจ้าอวยพร! #ไม่มียางอาย #116 #DontQuit #CantwaittoreadRise
ขอขอบคุณสำหรับการช่วยให้ผมดำน้ำในข้อความที่ตัดตอนมาจากหนังสือเล่มใหม่ของคุณ. ผมไม่เชื่อว่านี่จะสอนวัฒนธรรมของเราและยังเริ่มต้นการสนทนา. ฉันรู้ว่าบางคริสตชนที่มีอายุน้อยกว่าที่แน่นอนจะชื่นชมมุมมองที่เที่ยงตรงนี้เช่นกัน. พระเจ้าอวยพรและอธิษฐานอะไร, แต่พรในความพยายามนี้.
อืมม, 7:00 นลอจิก… ฉันไม่สามารถพูดฉันไม่ชอบวิดีโอนี้! อ่านข้อความนี้ทำให้ผมคิดว่ากลับไปทุกครั้งที่ฉันตื่นขึ้นมา, ดูเวลา, และพูด, “6:00? ผมคิดว่าการตัดสินใจครั้งแรกของฉันในวันนี้จะเป็น… ที่จะกลับไปนอน” ฉันรักการนอนของฉัน! ไม่ได้ติดยาเสพติด, แต่ไม่รบกวนฉัน. ฉันควรจะพูดแทน, “6:00? ผมคิดว่าการตัดสินใจครั้งแรกของฉันในวันนี้จะมีการอ่านพระวจนะของพระเจ้าและอธิษฐาน” ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันการเดินทางนี้. ดังนั้นตื่นเต้นสำหรับหนังสือของคุณ, ฉันได้แล้วสั่งซื้อล่วงหน้ามัน!
การเดินทางสิ่งที่มีประสิทธิภาพ. ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันสิ่งที่พระเจ้าได้วางในหัวใจของคุณในเรื่องนี้. กระทรวงของคุณคือพระพรมากมาย, พระเจ้าอวยพร.
ดังกล่าวโพสต์ที่น่ารัก. ผมเป็นแฟนตัวยงของเพลงของคุณ. มันเป็นแรงบันดาลใจฉันมากซู. หาว่าคุณทั้งสองบล็อคและนักเขียนก็เหลือเชื่อ, ตั้งแต่ฉันทั้งสองได้รับการมองหาคนที่จะมองขึ้นไป. ผมหวังว่าผมจะได้รับสำเนาของหนังสือของคุณ.
ว้าว! เพื่อนของฉันฟังเพลงของคุณและเธอบอกฉันว่าฉันต้องการมัน. เพื่อตรวจสอบว่าใจของฉันจะถูกเป่า. คุณจริง, ซื่อสัตย์และมีอย่างการเต้นเกี่ยวกับพุ่มไม้ใด ๆ กับคุณ. คุณได้รับแรงบันดาลใจฉันดังนั้นมากและถึงแม้ว่าฉัน 18 และรู้สึกเหมือนฉันจะไปที่ไหน, มีความจริงมาก – ความซื่อสัตย์สุจริตดิบ – และมองเข้าไปในพระวจนะของพระเจ้าจากคุณว่าฉันจึงเป็นแรงบันดาลใจและแรงจูงใจที่จะลาออกจากพวงของนิสัยที่ไม่ดี. Imma ยึดมั่นบนความหวังว่าจะมีสิ่งที่ดีมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่เชื่อว่า 7:00 การพบปะดังกล่าว. ตรรกะ cuz ฉันทั้งหมดสามารถเชื่อมโยงและเป็นสิ่งที่ฉันกำลังทำงานอยู่. ขอบคุณ!!
P.S. มองไปข้างหน้าเพลงน่ากลัวมากขึ้น! :)
การเดินทางวันที่ดี.